นิทานชาดก วานรินทชาดก : ลิงหลอกเข้

นิทานชาดก วานรินทชาดก

เหตุที่ตรัสชาดก วานรินทชาดก : ทรงปรารภการพยายามปลงพระชนม์ของพระเทวทัตที่มีต่อพระองค์ อยู่หลายครั้ง ที่ไม่ใช่เฉพาะในชาตินี้เท่านั้น แต่ไม่ว่าชาติไหนหากเกินมาเจอกัน จะเป็นมานุษย์หรือสัตว์ก็ตาม พระเทวทัตก็คิดประทุษร้ายพระพุทธเจ้าอยู่เสมอ แล้วทรงนำนิทานมาเล่าให้ฟัง

ในอดีตกาล  เมื่อพระเจ้าพรหมทัตครองราชสมบัติในนครพาราณสี

มีลิงหนุ่มร่างกายกำยำตัวหนึ่ง อาศัยอยู่แนวฝั่งแม่น้ำ กลางแม่น้ำนั้นมีเกาะแห่งหนึ่งที่อุดมสมบูรณ์ด้วยผลหมากรากไม้นานาชนิด ลิงตัวนี้มีกำลังวังชามาก จึงสามารถกระโดดจากฝั่งไปยังเกาะนั้นได้ โดยอาศัยแผ่นหินที่อยู่ระหว่างฝั่งกับเกาะเป็นตัวช่วย แล้วจึงกระโดดจากแผ่นหินนั้นข้ามไปยังเกาะอีกทีหนึ่ง มันเที่ยวเล่นอยู่ที่นั่นทั้งวัน จนกระทั่งเย็นจึงกระโดดข้ามกลับไปยังที่อยู่ของมัน มันทำเช่นนี้อยู่เป็นประจำทุกวัน

ในครั้งนั้น มีจระเข้ตัวหนึ่งอาศัยอยู่กับเมียสาวในน่านน้ำนั้นด้วย ฝ่ายจระเข้ตัวเมียที่กำลังท้องเห็นลิงกระโดดข้ามไปมาดังนั้นก็เกิดแพ้ท้อง อยากกินหัวใจลิงขึ้นมาทันใด

“พี่จ๊ะ ฉันแพ้ท้อง อยากกินหัวใจเจ้าลิงตัวนี้ พี่เอามาให้ฉันกินได้ไหม” นางจระเข้อ้อน

“ได้ซีจ๊ะ น้องรัก เพื่อลูกของเรา พี่จะเอาหัวใจลิงมาให้น้องเอง” ว่าแล้วก็คลานต้วมเตี้ยมออกไปนอนคอยเจ้าลิงบนแผ่นหินก้อนนั้น

ฝ่ายเจ้าลิงหลังจากเที่ยวเล่นบนเกาะจนได้เวลากลับ ก็จะกระโดดกลับมาที่แผ่นหินนั้น แต่แล้วก็สังเกตเห็นว่าวันนี้แผ่นหินสูงผิดปกติ มองดูน้ำแล้วก็ไม่เห็นว่ามีน้ำขึ้นน้ำลง จึงคิดว่าบนแผ่นหินนี้คงมีอะไรซ่อนอยู่ มันจึงออกอุบายพูดกับแผ่นหิน

“หินเอ๋ย วันนี้เป็นยังไงบ้าง” ….เงียบ

“เจ้าหิน ทำไมวันนี้เงียบไปล่ะ”   …เงียบ

“เอ เจ้าหิน โกรธเคืองอะไรข้ารึ”   ก็ยังเงียบ…

จระเข้ฟังแล้วคิดว่า วันอื่นๆ แผ่นหินคงจะตอบ มันจึงพูดออกไป

“อะไรหรือ ลิง”

“เจ้าเป็นใคร” ลิงถาม เมื่อจระเข้หลงกล 

“เราเป็นจระเข้” จระเข้ตอบตามตรงเมื่อถูกจับได้

“เจ้ามานอนที่นี่ ต้องการอะไร” ลิงซักต่อ

“เราต้องการเนื้อหัวใจเจ้า” จระเข้บอกความต้องการ

เจ้าลิงคิดว่าไม่มีทางหนีทางอื่นแล้ว นอกจากต้องลวงจระเข้ตัวนี้ มันจึงพูดกับจระเข้ว่า

“ถ้าเจ้าต้องการ เราก็จะให้ เจ้าจงอ้าปาก รองับเราเถอะ” เจ้าลิงบอกแบบนี้เพราะรู้ว่า ตามธรรมดา เวลาจระเข้อ้าปากมันจะหลับตา แต่ว่าจระเข้เองลืมนึกถึงข้อนี้ มันจึงนอนอ้าปากรอ

เมื่อลิงเห็นจระเข้อ้าปาก และหลับตาแล้ว มันก็ชิ่งหนี โดยกระโดดจากฝั่ง ข้ามไปเหยียบหัวจระเข้ แล้วกระโดดจากหัวจระเข้ไปยังฝั่งตรงข้าม เร็วเหมือนฟ้าแลบ

“ฮ่าๆๆ เจ้าเข้เอ๋ย คิดว่าเราจะยอมเจ้าง่ายๆ รึ” ลิงเยาะเย้ย

จระเข้เห็นดังนั้น จึงยอมแพ้แล้วพูดว่า

“เจ้าลิง เจ้าฉลาดจริงๆ… เจ้ารอดพ้นจากภัยได้ เพราะมีคุณธรรม 4 ประการนั่นก็คือ

1.สัจจะ คือ ความจริง เจ้าบอกว่าจะโดมาหาเรา เจ้าก็มา มิได้โกหกเลย

2.ธรรมะ คือ ปัญญาไตร่ตรอง ว่าถ้าทำแบบนี้ ผลจะเป็นแบบนี้

3.ธิติ คือ คามเพียรอันไม่ย่อหย่อน และ

4.จาคะ คือ การสละชีวิตตน เจ้ามาถึงปากข้าแล้วแต่ข้าไม่สามารถจับเจ้ากินได้ นั่นคือความผิดของข้าเอง…  ”
แล้วก็ว่ายน้ำกลับไป

ข้อคิดจากชาดก : วานรินทชาดก
ใช้สติปัญญาเอาตัวรอดในยามคับขัน แม้จะต้องเสี่ยง แต่ก็คุ้ม

ประชุมชาดก
จระเข้ ได้เกิดเป็น พระเทวทัต

เมียจระเข้ ได้เกิดเป็น นางจิญจมาณวิกา
ลิง ได้เกิดเป็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

นิทานชาดก วานรินทชาดก