นิทานชาดก มังคลชาดก : หนูกัดผ้าหายนะจะมาเยือน

นิทานชาดก มังคลชาดก หนูกัดผ้า

เหตุที่ตรัสชาดก มังคลชาดก : ทรงปรารภพราหมณ์ชาวพระนครราชคฤห์ผู้หนึ่งที่เป็นผู้ถือมงคลตื่นข่าว เชื่อถือเรื่องโชคลาง

ในเมืองราชคฤห์ มีฤาษีองค์หนึ่งเป็นผู้ได้ฌานสมาบัติ มาพักอยู่ในพระราชอุทยานของพระราชา พระราชาทรงเลื่อมใสจึงนิมนต์ให้ไปฉันในพระราชวังทุกวัน

พราหมณ์คนหนึ่งชื่อว่าทุสสลักขณพราหมณ์ เป็นผู้ถือมงคล ไม่เลื่อมใสในพระรัตนตรัย เป็นมิจฉาทิฏฐิ มีทรัพย์มาก เมื่อเขาอาบน้ำเสร็จแล้วสั่งให้คนไปนำผ้าเนื้อดีที่เก็บไว้ในหีบมาให้

บ่าวคนหนึ่งวิ่งโร่มาบอก

แย่แล้วๆ ท่านพราหมณ์ มีหนูมากัดผ้าของท่านเป็นรูเบ่อเริ่มเลยขอรับ”

ตายแล้ว” พราหมณ์อุทานพร้อมกับหน้าซีด แล้วพูดเบาๆกับตัวเองว่า “หนูกัดผ้า เขาว่าจะเกิดพินาศใหญ่ ผ้าผืนนี้เป็นอวมงคล ใครนำไปใช้จะต้องมีอันเป็นไป” ว่าแล้วก็ตะโกนเรียกลูกชาย

ลูกพ่อ เอ็งมานี่เร็ว”

มีอะไรหรือพ่อ” ลูกชายถาม

เอ็งเอาผ้าผืนนี้ไปทิ้งที่ป่าช้าที มันเป็นเสนียด หนูกัดผ้าขาดเสียแล้ว” พราหมณ์บอกเสียงสั่น

ทำไมพ่อไม่ให้บ่าวมันเอาไปทิ้งล่ะ ใช้ฉันทำไม ฉันก็กลัวนะพ่อ” ลูกชายก็กลัวเหมือนกัน

บ่าวมันเห็นเป็นผ้าเนื้อดี เดี๋ยวมันแอบเอาไปใช้ เอ็งนั่นแหละเอาไปทิ้ง แต่อย่าไปจับโดนผ้าเป็นอันขาด” พราหมณ์สั่ง

ลูกชายจึงเอาผ้าผืนนั้นไปทิ้งที่ป่าช้า

ฤาษีผ่านมาเห็นจึงเก็บเอาผ้าผืนนั้นไปเพราะถือเป็นผ้าบังสุกุล ลูกชายพราหมณ์ร้องห้ามอย่างไรก็ฤาษีก็ไม่ฟัง

พรามณ์ผู้พ่อทราบเรื่องจึงเดินทางไปพบท่านฤาษีด้วยหวังว่าจะเตือนถึงมรณภัยที่จะเกิดขึ้น

ท่านฤาษี ทิ้งผ้าผืนนั้นเสียเถิด มันเป็นเสนียด ถ้าท่านใช้ ภัยต่างๆจะมาถึงท่าน”

เราไม่ถือเรื่องงมงายอย่างนี้หรอกพราหมณ์ เราเป็นนักบวช พระพุทธเจ้า พระปัจเจกพุทธเจ้า และพระโพธิสัตว์ทั้งหลายไม่สรรเสริญการถือมงคลตื่นข่าวเลย” ฤาษีตอบแล้วให้โอวาทต่อไปว่า

การถือมงคลตื่นข่าวก็คือการถือเรื่องงมงาย ไม่มีเหตุมีผล เราควรเชื่อในเรื่องกฎแห่งกรรม ทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่วเท่านั้นเป็นพอ”

พราหมณ์ได้ฟังธรรมแล้วรู้สึกเลื่อมใส เลิกงมงายและหันมานับถือพระพุทธศาสนาตั้งแต่นั้นมา

ข้อคิดจากชาดก :
การเชื่อถือโชคลางจัดว่าเป็นการงมงาย ส่วนการเชื่อในผลขอกรรมดีกรรมชั่วเป็นสิ่งที่เราควรเชื่อโดยแท้

ประชุมชาดก มังคลชาดก
พราหมณ์และบุตร ได้เกิดเป็น พราหมณ์และบุตรในปัจจุบัน
ฤาษี ได้เกิดเป็น พระสัมมาสัมพุทธเจ้า

นิทานชาดก มังคลชาดก หนูกัดผ้า